“… Stem van de voorouders …”
Gezichtsbellen zijn vooral gevonden in Afrika bij het Yoruba-volk. Dit volk leefde in het zuiden van Nigeria en delen van Benin en Togo. De gezichtsbellen verbeelden de geabstraheerde gezichten van de voorouders. Het geluid van de bel werd gebruikt om de geesten van de voorouders op te roepen.
Gezichtsbellen werden gemaakt van brons of messing of van natuurlijke materialen zoals hout en vruchten. Deze bellen zijn met name teruggevonden in de graven van de koningen en leden van de genootschappen. In de verschillende Yoruba-koninkrijken kende men genootschappen die werden geleid door zes wijze mannen. Deze zes mannen bekleedden de belangrijkste politieke en religieuze functies. Ze adviseerden de koningen en hadden invloed op de rechtspraak. Zij stonden hoog in aanzien en werden in het koninkrijk gezien als de adel.
De gezichtsbel had uitsluitend een ceremoniële functie en werd slechts een paar keer per jaar gebruikt. Bijvoorbeeld als men de voorouders wilde raadplegen bij het nemen van moeilijke beslissingen. Volgens de traditie werd door de vader aan de opvolgende zoon een nieuwe bel geschonken. Na het overlijden van de vader moest de zoon de bel aan een sjerp over zijn rechterschouder hangen waarbij de bel op zijn linkerheup rustte. Tijdens de afscheidsrituelen werden met de bel de geesten van de voorouders opgeroepen.
Gezichtsbellen zijn te zien in vitrine 11 in de Eijsboutszaal.
