“… symbool van vruchtbaarheid en nieuw leven …”
De haas voelt zich thuis in het afwisselende, open landschap van de Peel, dat helemaal voldoet aan de voorwaarden van veiligheid, voedsel en verblijf. Hazen zijn solitaire dieren, maar in het voorjaar komen ze samen, op zoek naar een partner. Het eerste van meerdere nestjes per jaar, wordt vaak vroeg in het voorjaar geworpen.
In heidense vieringen was de haas een belangrijk symbool. Men geloofde dat hij vruchtbaarheid en vernieuwing van het leven vertegenwoordigde. Ook eieren stonden symbool voor nieuw leven en wedergeboorte. In sommige culturen werden ze zelfs versierd om de komst van de lente, de zon of de aarde aan te duiden. De associatie tussen haas en eieren is waarschijnlijk ontstaan door de samensmelting van verschillende heidense vruchtbaarheidsfeesten. Sommige van deze heidense rituelen werden een onderdeel van christelijke vieringen en werden zo, samen met het Christendom verspreid.
De eerste verhalen over de Paashaas komen uit het Duitsland van de 14e eeuw. In volksverhalen werd verteld over een haas die met Pasen mooi beschilderde eieren verstopte.
Bij de een komt de Paashaas, bij de ander de Paasklokken. In het katholieke geloof mochten de klokken van de kerk niet geluid worden tussen Witte Donderdag en Stille Zaterdag. Volgens de overlevering vlogen de klokken tijdens de stilte naar Rome om gezegend te worden door de paus. De klokken hebben de vorm van kerkklokken met vleugeltjes. Bij terugkomst op Paaszondag brachten ze paaseitjes mee voor de kinderen en lieten die vallen in de tuinen.
De (Paas)haas is te vinden in zaal 5 in het museum.
