“… Maak kennis met de knapste van de familie marter! …”
Met zijn mooie koppie en het lange slanke lijf oogt de hermelijn knuffelbaar en lief. Maar deze kleine schattige marterachtige is tegelijkertijd een fanatieke jager. Het is een actief beestje en dag en nacht op pad op zoek naar voedsel. Dat moet ook wel want hij eet per dag maar liefst een kwart van zijn eigen lichaamsgewicht! Vleeseter als hij is, jaagt hij het liefst op kleine zoogdieren zoals ratten, konijnen en woelmuizen. Maar ook vogels en eieren lust hij wel als hij de kans krijgt. Hij is zo’n goede jager dat hij ook grotere prooien aan kan. Met een behendige sprong en een beet in de nek is het slachtoffer er geweest.
De hermelijn wordt het meest gezien in de winter of in het vroege voorjaar. In een winters sneeuwlandschap kleurt hij helemaal wit met een zwart puntje aan de staart. Door die schutkleur is het veilig om op zoek te gaan naar voedsel. De overige maanden zijn kop, rug en poten van de hermelijn bruin.
Hermelijnen voelen zich thuis in kleinschalige, avontuurlijke landjes. Met hier en daar een oude schuur, een omgevallen boom of een droge greppel. Op zulke rommelige terreinen valt er van alles te jagen en te struinen. Slootjes zijn ook leuk. Hermelijnen zwemmen graag achter waterbeesten aan.
De hermelijn heeft het de afgelopen jaren erg zwaar gehad en begint stilletjes aan uit Nederland te verdwijnen. Door toename van woningbouw, bedrijventerreinen, drukke verkeerswegen en intensivering van de landbouw vindt de hermelijn steeds minder veilige plekjes. Gebruik van muizen- en rattengif, afname van de woelratten- en konijnenstand en verschraling van het landschap zorgen voor een tekort aan voedsel.
Inmiddels staat de hermelijn op de Rode Lijst en heeft een beschermde status. De Zoogdiervereniging heeft 2024 uitgeroepen tot jaar van de hermelijn om meer bekendheid te creëren over de soort en wat hermelijnen nodig hebben om te overleven.
De hermelijn in zijn witte vacht is te zien in de wintervitrine in zaal 2.
