Museumbezoekers die de zaal ‘De Peel aan Zee’ betreden, zijn steeds weer verrast als ze plotseling oog in oog staan met onze ‘Bos primigenius’ ofwel ons imposante oerrund. Het gaat om een reconstructie van een uitgestorven rundersoort die ook wel ‘moerasloper’ werd genoemd. Dit prachtige dier verscheen halverwege de ijstijden – zo’n 700.000 jaar geleden – vanuit India in Noord-Europa. Het oerrund is uitgestorven – overigens pas sinds de 17e eeuw – maar leeft voort in de vele gedomesticeerde runderrassen over de hele wereld.
Het oerrrund werd al bejaagd door de Neanderthalers en gezien de wandschilderingen in de grotten van o.a. Lascaux maakte de moderne mens er 20.000 jaar geleden eveneens jacht op. Op Kreta hadden de runderen een belangrijke godsdienstige betekenis en in de ijzertijd werd op de dieren gejaagd omdat ze een bedreiging vormden voor de prille landbouw. De Romeinen probeerden oerrunderen levend te vangen voor hun arena-gevechten.
Dat het oerrund ook in onze regionen leefde, bewijzen een schedel en andere botresten die Leo Wijlaars in mei 1973 vond in het dal van de Kleine Dommel bij Nuenen. Die vondst vind je ook terug in ons museum.
Er is een monster van genomen voor C14 datering en daaruit blijkt dat dit dier zo’n 3600 jaar voor Christus leefde. Het rund zocht in onze drassige beekdalen en elzenbroekbossen naar gras, kruiden en twijgen en in de winter at hij ook bast van bomen.
Op onze oerrundbotten zijn geen snijsporen gevonden die er op duiden dat het dier is gedood door mensen, maar ongetwijfeld werd het destijds ook hier bejaagd.
Een uitgestorven dier terugfokken kan niet, maar van het oerrund zijn nog wel genen aanwezig in onze runderen. De stichting Taurus probeert daarmee een runderras te fokken dat zoveel mogelijk lijkt op de uitgestorven oerrund. Daarbij wordt ook DNA materiaal gebruikt, dat uit een kies van ons oerrund gewonnen is!
