In de middeleeuwen ontstaan in Europa nieuwe samenlevingsvormen: kloosters, parochies en later steden.
De klank van de bronzen torenklokken regelt er het dagelijkse leven.
De eerste klokkengieters zijn monniken. Vervolgens vestigen zich in steden ambachtslieden die klokken en andere bronzen voorwerpen gieten. Door ervaring verbeteren ze de klankkwaliteit en toonzuiverheid van klokken. Klokken krijgen afbeeldingen en opschriften in reliëf met naam, maker, datering en functie.
De middeleeuwse stad is een smeltkroes van klokkenklanken. Toch begrijpen de bewoners de boodschap van elke klok. Haar klank is immers wet.
In de luidklokkenhal van het museum vindt je een klokkenstoel met tien historisch belangrijke klokken, waarvan er enkele ook door rondleiders kunnen worden geluid. En ook rijk geïllustreerde informatieve tweetalige wandteksten, mediaposten en een sfeer verhogende bewegende projectie.
De expositie ‘Waar de klok luidt’ is opgesteld in zaal 8.
