Dergelijke klokken die plaatselijk omo heten, waren eigendom van hoogwaardigheids-bekleders van de Ijebu-Yoruba-maatschappij in het zuiden van Nigeria.
Het is bekend dat dit soort bellen is gebruikt door de koning én de leden van het Osugbo-genootschap. Een omo vertegenwoordigt een verre voorvader. Maar men weet ook dat iedere chief een gezichtsbel moest hebben die na zijn overlijden door zijn zoon gedragen werd. De zoon moest de bel dan aan een sjerp over zijn rechter schouder hangen waarbij de bel op zijn linker heup rustte.
De iconografie van de omo blijft raadselachtig. Zo kent men niet de betekenis van de drie pinnen boven op het hoofd. Men weet wel dat het cijfer drie binnen Osugbo een belangrijke rol speelde. Volgens de Ijebu steunt de civilisatie – net als drie stenen onder een kookpot in het open vuur – op het drietal aarde, bolwerk en moraliteit. Vaak zijn er versieringen in drietal of opgebouwd uit drie ringen. Ook op deze bel vindt men bijvoorbeeld op de wangen drie strepen.
De vleermuisgod Camazotz (vertaald: Doodsvleermuis) is symbool voor dood en heropleving. De vorsten van de onderwereld Xibalba droegen hem op om hun vijanden te doden. Camazotz was overdag versteend, maar ’s nachts kwam hij tot leven. Hij woonde in een donkere plaats in Xibalba, het zogenaamde vleermuizenhuis. De Maya’s geloofden dat zij hun leven te danken hadden aan de goden, die Camazotz en andere duistere krachten hadden overwonnen. Daarom vereerden de Maya’s hen en brachten zij offers.
Bijzonder is dat nog overblijfselen van crème en blauwe pigmenten op de bel te vinden zijn.
Aangekocht door de Vrienden van Museum Klok & Peel
